5 augustus, Huaqing Hot Springs

We hadden alle tijd. Een hele dag niets te doen. Dus tutten we tot over twaalf nadat ik de was vlakbij had opgehaald. We liepen net de deur van de kamer uit toen de telefoon ging. Ongetwijfeld om te vragen waar we bleven en door te geven dat de kamer om 12 uur vrijgemaakt moest worden. Naast het station namen we bus 306 naar de Huaqing hot springs. Ooit een belangrijke plek voor de keizer en keizerin die daar vanuit Xian hete baden gingen nemen. Nu een toeristische attractie waar veel Chinezen op af komen. In grote groepen met rode petjes op hujn hoofd worden ze door het park rondgeleid. Wij hadden het redelijk snel gezien en kozen uiteindelijk toch voor een bad en een massage. Hardhandig ging het meisje over mijn hele lijf tekeer. Knijpend en wrijvend net tegen de pijngrens aan en soms erover. Dat moet dus wel effect hebben. Vervolgens nog even snel met de kabelbaan heen en weer nadat we een instantbak noodles naar binnen gewerkt hadden. Die zie je hier overal en veel Chinezen slepen ze overal naartoe. Op veel plekken kun je heet water krijgen om ze te vullen en de noodles te weken. Zo heb je snel een lekker hapje. De bus weer terug naar het hotel en een taxi naar de Bell Tower, want we zouden weer gaan eten in het dumplingrestaurant van 2 dagen geleden. Martijn kocht nog even 3 t-shirts in een van de vele sportkledingwinkels. Het lijkt wel of ze hier alleen maar in sportkleding lopen als je af moet gaan op het aantal sportkledingwinkels. De 2e keer vielen de dumplings een beetje tegen. De verrassing was er natuurlijk af en we kregen ook geen onverwacht gezelschap. Dus maar snel naar Starbucks en een taxi terug naar het hotel om op tijd in het station te zijn. Veel te vroeg natuurlijk want we moesten meer dan 1 1/2 uur wachten in een bomvolle hal. Onvoorstelbaar hoeveel Chinezen met de trein gaan als je bedenkt dat je het station alleen maar in mag als je een treinkaartje hebt en je voordat je binnen bent wel 3 keer gecontroleerd wordt. Even voor elf ging het poortje open en stormde iedereen naar binnen. Wij hadden in ieder geval besproken plaatsen in een coupe met bedden. Zogenaamde hardsleepers waarin je in de breedte van de trein met 6 in een open coupe ligt. Net zoals in Europa eigenlijk. Wij sliepen met 2 chinezen die zich netjes hebben gedragen en toen wij de kaartjes lieten zien onze bedden snel vrij lieten maken door hun vrienden die bij hen op bezoek waren. Rond 12 uur ging het licht uit en was het volgens de steward dus tijd om te gaan slapen. Dat deden we. Martijn, Janneke en Marlies tot de volgende ochtend half acht, vlak voordat we in Ping Yao aankwamen en ik iets minder lang.