10 augustus Olympics

De fietsen waren een uitkomst want na het opstaan kon ik snel boodschappen gaan doen voor het ontbijt. Ik raak al bekend in de supermarkt. Daarna gingen we snel naar het hockeyveld waar ook het tennissen en boogschieten in de buurt waren. Op weg ernaartoe fietsten we langs de flats waar de atleten verblijven en zagen we alle verschillende vlaggen aan de balkons hangen. Het leek bij kijken en sfeer proeven te blijven tot we op weg gingen richting het station en een Engelsman mij aansprak of ik kaartjes nodig had. Toen ik zei dat ik graag kaartjes voor het hockey van die avond wilde bood hij er 4 aan voor 1000 yuan per stuk. Dat was wat veel en mijn eerste tegenbod van 500 yuan per stuk werd geaccepteerd. Misschien toch iets te snel geweest, maar al doende leer je en deze eerste keer was het best wel nieuw en spannend. Marlies was erg verbouwereerd toen ik haar portemonnee vroeg en er 2000 yuan uithaalde voor de 4 kaartjes terwijl we niet eens wisten of het voor het veld was waarop Nederland die avond zou moeten spelen. Uiteindelijk bleek dat zo te zijn en na een tijdje fietsten we heel erg opgewonden  naar station voor trein naar Badaling om naar dameswegwedstrijd te gaan. Ergens achteraf vonden we dat uiteindelijk  en arriveerde er ook een groep Zwitsers. De vader en zus van Karin Thurig, die een paar dagen later brons zou winnen bij de tijdrit en leden van de fanclub.  Met de hulp van een aantal vriendelijke Chinezen kwamen we erachter dat er geen trein zou rijden vanwege de wielerwedstrijd. Jammer voor ons en voor de Zwitsers die dus maar een taxi naar hun eigen Swisshaus namen om de wedstrijd op tv te bekijken. Via het Tianmenplein waar we de dames vlak na de stad nog even voorbij zagen flitsen en een maaltijd in de buurt reden we weer   naar het HHH. Om de laatste 40 km van de dames op tv te kijken. In de stromende regen werden de laatste km afgelegd; prachtige beelden. Helaas stelde Marianne Vos erg teleur en werd zesde. Op tijd naar hockey voor Nederland-Zuid Afrika (dames) met een taxi. In Peling was het inmiddels ok flink gaan regenen en mosten we lang wachten tot we het stadion in konden. Het was erg druk en Chinezen zijn erg bedreven in voordringen en duwen, maar uiteindelijk kwamen we toch binnen. Eerst Australië. De met bakken uit de hemel stromende regen hield maar niet op, maar als je eenmal doorweekt bent, maakt het niet meer uit of je nog natter wordt. We waren alle vier in het oranje en hadden onze plastic kroontjes op en kwamen daardoor vermoedelijk op tv. Er was weinig publiek; vooral de Chinezen met kaartjes hadden het vermoedelijk laten afweten. Vlak na het begin van de wedstrijd arriveerden ook Willem Alexander en Maxima en ging en één stoeltje naast ons zitten. Beiden in een regenpak waarvan M de kapuchon op had, maar WA gewoon met bloot hoofd in de regen zat. Het was erg leuk om met ze te kletsen. Op een gegeven kregen ze van de begeleiding een grote doos met drinken en eten want door de reis terug van het wielrennen hadden ze niet kunnen eten. Maxima nam een keiharde perzik waarop WA opmerkte dat je daarmee goed zou kunnen gooien. Toen we na de rust ergens anders zaten schreeuwde hij ons over grote afstand nog de uitslag van voetbal toe. Toffe vent. Uiteindelijk won Nederland meyt 6-0 van Zuid-Afrika en liepen we doorweekt, maar zeer voldaan terug naar appartement. Het was een onvergetelijke dag.