23 juli Panajachel
Een rustig dagje Panajachel. Ik begon de dag met een uurtje hardlopen en
daarna gingen we langzaam op weg naar de boot om naar San Pedro aan de andere
kant van het meer te gaan. Dat was een lekker tochtje van een half uurtje op
een klein bootje met nog 10 anderen. Want het bootje gaat pas weg als er 12
passagiers zijn. Zoals in alle landen buiten west europa en noord amerika is
tijd hier iets relatiefs en op tijd komen dus echt iets wat niet in het
woordenboek staat. San Pedro was een leuk dorpje met een paar hostels en
restaurantjes en meer een hippie of backpackerscene dan Pana, dat toch meer
door de mainstream toeristen wordt aangedaan. Je moet er ok wat meer moeite
voor doen. Na een gigantische hamburger gingen we weer terug en ontmoetten we
op weg naar ons hotel een turkse man die al 10 jaar hier woonde en ik al een
paar keer langs de weg had zien zitten. Dat is dan ook zijn dagelijkse
bezigheid. Hij drinkt niet, geen drugs, matig eten, maar wel op zijn tijd
lekkere sex met zijn 30 jaar jongere Guatemalteekse vriendin. Hij praatte honderduit
en ik kan me heel goed voorstellen dat hij
zo heel lang gezond en gelukkig blijft. Aan het eind van de middag ging
ik weer een uurtje hardlopen en daarna zochten we het dorp opvoor een biertje
en een kopje koffie want allebei hadden we geen puf meer om te eten. Die
hamburger zat ook wel dwars tijdens het lopen.
24 juli Panajachel – Guatemala City
Na een lekker ontbijt reden we weg en wilden we een alternatieve route
naar Guate nemen. De eerste strandde na ongeveer 4 km bij een grote
wegversperring door een aardverschuivig waardoor de weg over 100 meter helemaal
verdwenen was en mensen dat stuk moesten lopen om verder met een andere pick up
naar huis te gaan. Wij konden dat natuurlijk niet en moesten omdraaien. De
andere route langs het meer knden we wat langer vervolgen. In het eerste dorpje
was het al erg smal en in het tweede dorpje, waar alle vrouwen in dezelfde
kleuren rondliepen, was het echt afgelopen. We konden niet verderen moesten
weer helemaal terug naar Pana om toch de ‘hoofdweg’ via Solala naar Guate te
nemen. We hadden er echter geen spijt van dat we deze omweg hadden genomen. Om
2 uur reden we de grote stad binnen en gingen we eerst op zoek naar het kantoor
van King Quality om een kaartje voor de bus te kopen. Dat lukte allemaal snel.
Daarna naar ons hotel, maar dat was wat moeilijker. Na een telefoontje in een
restaurant werden we naar de goede plek geloodsd, maar daar bleek iets misgegaan
te zijn met de reservering. Geen plek. Gelukkig belde de aardige vrouw met een
ander hotel en daar was plaats en nog veel dichterbij King Quality, waar we de
volgende morgen om 6 uur moesten zijn, ook. Nadat we onze spullen in de nieuwe
plek hadden achtergelaten brachten we de auto terug naar Hertz en gingen we
naar het oude centrum van de stad. Op het grote plein was een manifestatie maar
verder was er weinig te zien en te beleven. We hadden we trek en dorst gekregen
en streken neer in een onooglijk chinees restaurant voor een heerlijke kom
soep. Verder nog een beetje rondlopen en een taxi naar de wijk van de grote
hotels waar het allemaal toch wat veiliger en rustiger was. Gegeten en koffie
gedronken en toen met de taxi terug naar het hotel om snel te gaan slapen, want
morgen vroeg weer op.
25 juli Guatemala City – Managua
De hele dag in de bus, daar is alles wel mee gezegd. Vertrek om half
zeven en om 24.00 uur kwamen we in Managua aan. In het pikkedonker natuurlijk
maar gelukkig stond de taxi op ons te wachten om ons naar Los Cisternos te
brengen. Tijdens de busreis heel wat films gezien; gelukkig met engelse
ondertiteling zodat het toch te volgen was. Eerst een of andere maffe
basketbalfilm, daarna Taken met Liam Neeson en ook nog Peham 123 met Denzel
Washington en John Travolta. Bij de laatste, Man of fire met Denzel Washington,
die ik al gezien had, ben ik in slaap gevallen,
maar daardoor ging de reis natuurlijk wel iets sneller.
Cellebroer 